Met tijdreeksanalyse kunnen invloeden op de gemeten stijghoogte van elkaar worden gescheiden. Uitgangspunt is dat iedere invloed een andere respons of reactie heeft op de stijghoogte. Als invloeden te veel op elkaar lijken neemt de kwaliteit van de tijdreeksanalyse af. De impulsen van grondwaterwinningen zijn vaak goed bekend. Toch levert het individueel toekennen van deze impulsen in de tijdreeksanalyse onbevredigende resultaten. Vanuit de hydrologische context is dit vaak frustrerend omdat vanuit deze discipline wetmatigheden bekend zijn waarmee de tijdreeksanalyse geen rekening houdt. Denk hierbij aan de afstand van de onttrekkingen tot het meetpunt en de vaak relatief constante bodemopbouw. Eigenlijk mag verwacht worden dat onttrekkingen in dezelfde geohydrologische laag eenzelfde of vergelijkbare reactie hebben. Het toepassen van één responsfunctie voor alle winningen waarbij alleen de afstand tot het het meetpunt varieert ligt daarmee voor de hand. Deze techniek is als het “WellModel” in de open-source Python package Pastas beschikbaar gemaakt. Deze aanpak is gebaseerd op de formule van Hantush, met deze formule kunnen tijdsafhankelijke stijghoogteveranderingen als gevolg van een onttrekking worden berekend.
In opdracht van Brabant Water is de methode op basis van het “WellModel” toegepast op praktijkschaal voor enkele tijdstijghoogtereeksen in de Centrale Slenk. Door de prestaties van de tijdreeksmodellen te vergelijken met een synthetisch model (met bekende uitkomst) en het toepassen van een voorbeeld uit de praktijk is het “WellModel” getest. Uit de resultaten blijkt dat deze methode een aantoonbare meerwaarde heeft voor het simuleren van meerdere onttrekkingen in een tijdreeksmodel in vergelijking tot het toepassen van de winningen met individuele responsen. In onderstaande rapportage zijn de resultaten van dit onderzoek beschreven.
